Ondanks dat dit niet echt de muziek is die jullie van me gewend zijn, zit ik de afgelopen dagen al een tijdje met dit nummer in mijn hoofd. Dat krijg je als je aangewezen bent op radio. Farewell to the Fairground van de White Lies. Hier word ik best wel vrolijk van, maar dat kan ook door het weer komen. Mooie clip ook.
edit: Het komt duidelijk door het weer. Betrapte mezelf er net op dat ik zachtjes meezong met Marco Borsato dat ene onbekende underground Japanse neo-elektro-pop bandje met de voormalige zanger van een nog onbekendere band die ik via myspace heb ontdekt, jeweetwel, van die mixtape die ik twitterde.
Neemt niet weg dat eerdergenoemd nummer wel echt goed is. Maar oordeel zelf, want ik zou mezelf ook nooit meer geloven na deze bekentenis.
donderdag 23 april 2009
Leugentjes om bestwil
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
10 opmerkingen:
Gast! Het is al erg genoeg dat je met Marco B. meezingt maar dat je het ook nog openlijk gaat bekennen op de blog....Daar gaat je streetcred.
Zonde. Na al die jaren zwoegen voor je image en je credibility haha.
Mijn blog cred was al weg toen ik onthulde nog wel hard te gaan op Limp Bizkit. Dus. Ach. Ik kom toch nooit op de straat.
Sowieso was al onze streetcred al weg toen we begonnen te bloggen toch?
hehm, ja maar je blogcred is net ook finaal gebarsten..
Geeft niet, het valt wel weer op te bouwen, in een jaartje of 10!
Ja, lekker nummer... Yuksek heeft hier ook een fijne remix van gemaakt overigens.
lex. borsato. hoe is het!?
Ik leg nog eens mijn ziel bloot bij mijn vrienden. Zo beter..
:-)
lol
Een reactie posten